ZERWANIE WIĘZADŁA KRZYŻOWEGO KOLANA

Jedną z częstszych przyczyn kulawizny kończyny miednicznej u psów jest zerwanie więzadła krzyżowego przedniego. U kotów zdarza się to stosunkowo rzadziej. Kolano psa, jest podobne w swej budowie do kolana człowieka. Staw kolanowy stanowi połączenie kości udowej z kością piszczelową oraz rzepką. Całość stabilizują ścięgna oraz więzadła, z czego najważniejszą rolę odgrywa więzadło krzyżowe przednie. Jego uszkodzenie powoduje wystąpienie różnie nasilonej niestabilności stawu kolanowego.
Przyczyną uszkodzenia więzadła może być uraz, nagłe przeprostowanie kolana podczas biegania, zabawy zwierzaka, czy też zwyrodnienie w obrębie stawu. Czasem zerwanie może być następstwem występowania dysplazji stawów biodrowych, dochodzi wówczas do nieprawidłowego ustawiana kończyn, co prowadzi do ciągłego przeciążania więzadła. Predysponowane do wystąpienia opisywanego schorzenia są zwierzęta starsze oraz otyłe. Obserwuje się, że u psów rasy labrador, retriever, husky, akita, owczarek niemiecki, rottweiler, yorkshire terrier częściej dochodzi o uszkodzenia więzadła krzyżowego.

Szacuje się, że u około 65% predysponowanych ras, po uszkodzeniu jednego kolana, w niedługim czasie mają taki sam problem również w drugiej nodze.Pierwszymi objawami zauważalnymi przez właścicieli jest kulawizna oraz brak obciążania chorej kończyny. Podczas ruchu zwierzęcia kończyna w stawie kolanowym znajduje się w pozycji lekko zgiętej. Dodatkowo występować może obrzęk okolicy kolana i bolesność przy omacywaniu. Czasem przy poruszaniu kończyny słyszalne może być „klikanie", świadczące o uszkodzeniu łąkotki będącej „amortyzatorem" w stawie kolanowym.Rozpoznanie schorzenia opiera się na badaniu ortopedycznym, m.in. na wykonaniu tzw. testu szufladowego czy testu kompresji piszczeli, którego uzupełnieniem może być badanie radiologiczne. W przypadku potwierdzenia zerwania więzadła wyróżnia się 2 drogi leczenia: zachowawcze i operacyjne. U psów ras małych oraz kotów można zastosować pierwszy sposób, który polega na założeniu opatrunku usztywniającego, ograniczeniu ruchu zwierzęcia oraz farmakoterapii. Obecnie uważa się, że najlepsze rezultaty uzyskuje się przeprowadzając zabieg chirurgiczny, który pozwala stosunkowo szybko przywrócić funkcje stawu. Przed operacją, należy odpowiednio zakwalifikować i przygotować pacjenta. Pomocne w tym są badania krwi, oraz konsultacja kardiologiczna, które pozwolą na dobranie odpowiedniej narkozy, zwiększając bezpieczeństwo pacjenta podczas zabiegu.Istnieje wiele technik chirurgicznych naprawy zerwanego więzadła. Dzieli się je na zewnątrz- oraz wewnątrztorebkowe. Celem techniki zewnątrztorebkowej jest okresowe ustabilizowanie stawu kolanowego za pomocą nici chirurgicznych do momentu powstania zrostów okołostawowych stabilizujących staw. Natomiast technika wewnątrztorebkowa polega na rekonstrukcji zerwanego więzadła za pomocą własnych tkanek zwierzęcia, np. powięzi szerokiej uda lub implantu. Zerwanie więzadła można też leczyć metodami TPLO, TWO, czy TTA polegającymi na osteotomii w obrębie nasady bliższej kości piszczelowej , które pozwalają niwelować patologiczny rozkład sił w kolanie.Niezależnie od wyboru techniki operacyjnej, postępowanie po operacji powinno wyglądać następująco. W pierwszych dniach po operacji należy ograniczyć ruch zwierzęcia do minimum. Przez pierwsze 2-3 dni konieczna jest kontrola u lekarza weterynarii w celu obejrzenia rany pooperacyjnej, zmiany opatrunku oraz podania leków przeciwbólowych. Po około 2 tygodniach od zabiegu wskazane jest wykonanie zdjęcia RTG w celu sprawdzenia procesu gojenia kości.Właściciel pupila powinien mieć świadomość, iż nieleczone zerwanie więzadła krzyżowego przedniego wiąże się z ciągłym bólem odczuwanym przez zwierzę, dyskomfortem w poruszaniu się , a także ciężką chorobą zwyrodnieniową stawu.